DLA RODZICÓW

    

Profilaktyka wad postawy u dzieci
w wieku szkolnym

    Wady postawy u dzieci i młodzieży są coraz częściej spotykane, nieprawidłowo pochylona głowa, zaokrąglone plecy, skoliozy, wady kończyn dolnych. Zaburzenia, które nie zostaną odpowiednio wcześnie wyleczone przyniosą wiele dolegliwości w wieku późniejszym, wtedy też ich korekcja będzie znacznie trudniejsza. Walka o zachowanie prawidłowej postawy leży w gestii rodziców, ale także wychowawców w szkole.

Mając na uwadze profilaktykę wad postawy u dzieci w wieku szkolnym szczególną uwagę należy zwrócić na:

- ograniczenie siedzącego trybu życia

- zachęcanie do zwiększonej aktywności ruchowej szczególnie poprzez ćwiczenia wzmacniające kluczowe partie mięśni

- dobór odpowiednich ćwiczeń korekcyjnych, które kształtują prawidłowe krzywizny kręgosłupa

- unikanie sytuacji, które powodują wady postawy np. siedzący tryb życia

 Co może zrobić rodzic?

- zapewnić odpowiednie warunki w domu-dopasowane do wzrostu i wady postawy biurko, krzesło, oświetlenie miejsca nauki

- nie przeciążać dziecka nauką i pracą

- zapewnić odpowiednią ilość wypoczynku, zadbać o warunki, w których dziecko śpi

- pamiętać o odpowiednim do wieku odżywianiu, bogatym w składniki odżywcze

- zaproponować różne formy aktywnego wypoczynku, wzmacniające naturalnie mięśnie (rower, pływanie, gra w piłkę, taniec itp.)

- dobrać odpowiedni do wzrostu tornister, pilnować aby nie był zbyt obciążony.

Aktywność fizyczna czyli ruch w każdej postaci jest doskonałym sprzymierzeńcem w zapobieganiu wadom postawy. Bierny styl życia, wygodne środki lokomocji, sprzyjają powstawaniu nieprawidłowych zmian w dopiero kształtującym się kręgosłupie dziecka, osłabiają siłę mięśniową, co prowadzi do pojawiania się lub pogłębiania wad postawy u dzieci i młodzieży.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Drogi rodzicu, tak po prostu zacytuję Janusza Korczaka:

"Nie bij,

nie zawstydzaj,

nie strasz,

nie krzycz,

nie lekceważ.

Pocałuj,

przytul,

pochwal,

posłuchaj,

pociesz."

------------------------------------------------------------------------------------------------------------


     W związku z tym, że miesiąc kwiecień jest miesiącem wiedzy o autyzmie chciałam przybliżyć informacje na temat tego zaburzenia. Kwiecień ma kolor niebieski. W wielu krajach można to dostrzec szczególnie w jego drugim dniu – Światowym Dniu Wiedzy

o Autyzmie. Autyzm jest zaburzeniem, u podstaw którego leży nieprawidłowa praca mózgu. Powoduje ona między innymi problemy z mówieniem, postrzeganiem rzeczywistości oraz rozumieniem relacji społecznych. Stąd bierze się częsty stereotyp o wycofaniu czy wręcz uciekaniu od ludzi we własny hermetyczny świat. To zresztą bodaj najbardziej krzywdzący mit. Greckie źródło pojęcia „autyzm” odnosi się do samotności. 

        Autyzm to  po prostu odmienny od typowego sposób rozwoju człowieka, objawiający się różnicami w sposobie komunikacji, nawiązywania relacji, wyrażania emocji, uczenia się oraz różnorodnym schematem zachowań. Każda osoba z autyzmem jest indywidualnością, a wymienione wcześniej cechy mogą występować w różnym natężeniu.

        Osoby autystyczne inaczej odbierają wrażenia zmysłowe. Nawet delikatne głaskanie może powodować u nich silny ból, śnieg może ich parzyć, a sól smakować kwaśno.

Dotyczy wielu obszarów funkcjonowania dziecka  i sprawia, że osoby nim dotknięte rozwijają się inaczej. Autyzm jest obecnie diagnozowany w Polsce u 1 na 100 dzieci.

Wiele dzieci  z autyzmem ma opóźniony rozwój mowy lub nie mówi wcale. Często nie patrzą w oczy, nie reagują na swoje imię. Duże trudności może sprawić zrozumienie intencji i zachowań ludzi w najbliższym otoczeniu. Autyzm u dzieci może przejawiać się również problemem w wyrażaniu własnych emocji i rozumieniu wewnętrznych przeżyć. Na pierwszy rzut oka może się mylnie wydawać, że osoby ze spektrum autyzmu nie lubią kontaktu z ludźmi, w rzeczywistości zazwyczaj chcą nawiązywać przyjacielskie relacje, jednak sprawia im to trudność ze względu na posiadanie niewystarczających umiejętności w tym zakresie.

Pierwsze sygnały autyzmu

dla rodziców:

• Nie mówi lub ma kłopoty z mówieniem
• Nie wchodzi w relacje i interakcje z innymi ludźmi
• Przejawia stereotypowe zachowania i zabawy (Na przykład: trzepie rączkami, używa nietypowych przedmiotów do zabawy, układa zabawki
  w długie rzędy).
• Nie  nawiązuje kontaktu wzrokowego
• Nie naśladuje
• Nie wykonuje prostych poleceń (usiądź, daj)
• Ma trudność z koncentracją uwagi

Jeśli zauważysz, któreś z powyższych sygnałów u swojego dziecka poproś o skierowanie do placówki oferującej diagnozę.

    Przy okazji autyzmu często mówi się też o tzw. Zespole bądź syndromie Aspergera.   Zasadniczo od autyzmu głębokiego odróżnia się on niższym stopniem upośledzenia umiejętności społecznych. Charakteryzuje go także brak opóźnień w rozwoju mowy, co jednak nie wiąże się z upośledzeniem umysłowym.

Autyzm wpływa na całe życie. Dlatego tak ważna jest akceptacja i zrozumienie.